Nie wiem do jakiego pokolenia się zaliczacie. Czasy się zmieniają i za moich czasów dzieci straszyło się czarną wołgą, a w dzisiejszych wyłączeniem routera. Jedno jest niezmienne – Baba Jaga. Wredna wiedźma, której dzieci boją się od dawna, niezależnie od zmieniających się realiów. Rzeczona Baba Jaga wałęsała się po najróżniejszych borach i wioskach ze swoim strasznym czarnym kotem, porywała dzieci i pożerała je. Co tu kryć… strach się bać takiej wrednej, paskudnej jędzy, siedzącej gdzieś w swojej ławie nad miską z sałatką, zapewne właśnie z ugotowanych pacholi, i możliwe że wachlującej się wachlarzem.

Baba Jaga mieszkała sama w paskudnym domu stojącym na kurzej stopce. Czemu na kurzej stopce? Bo była stuknięta. Ot co… No właśnie. Przez całe życie kurza nóżka kojarzyła mi się wyłącznie z Babą Jagą. W życiu nie przyszłoby mi do głowy, żeby kurzą nóżkę zjeść. Jako dziecko wychowane w wielkim stołecznym mieście Warszawa nie widywałem kurczaka z łapami, głową i innymi takimi. Jola miała tę przewagę nade mną, że często w dzieciństwie jadała kurczaka prawdziwego, takiego co to łaził sobie po podwórku, skubał co tam kurczaki lubią skubać i miał nogi. Kiedy pierwszy raz zrobiliśmy sobie to wietnamskie curry z kurczaka byłem absolutnie przerażony widokiem kurzej łapy pływającej w moim talerzu. Jola pałaszowała z radością ten wątpliwy dla mnie przysmak, a ja tak nabierałem zupę łyżką, żeby go omijać. Jeżeli tak jak ja macie sceptyczne nastawienie do pomysłu kurzej nóżki, to możecie spokojnie jej nie dać. Choć niewątpliwie ma w sobie mnóstwo smaku i ma też charakterystyczną konsystencję.

Wietnamskie curry z kurczaka przypomina nieco nasz dobry, znany rosół. Ale… to jest taki rosół na sterydach. Jest w nim mnóstwo przypraw suszonych, świeżych ziół, papryczki chili, pasta krewetkowa, galangal i wiele innych. Pomimo sporej ilości suszonych przypraw, danie nie przypomina jednak indyjskich curry, ponieważ jest zupą. Nie jest też podobne do tajskich curry, które są mocne i lekko tłuste od śmietanki kokosowej. W tym wietnamskim curry mamy makaron, ziemniaki, marchewkę, mięso, czyli wszystko to, czego chcielibyśmy od bardzo pożywnego rosołu. Nadal jednak ma w sobie, typową dla kuchni wietnamskiej, lekkość i świeżość.

Zrobiliśmy to danie już kilka razy. Za pierwszym razem nie wyszło nam zdjęcie, więc sesję zdjęciową odłożyliśmy na kiedy indziej. Na zdjęciu niby wszystko było dobrze, ale nie zauważyliśmy, że nieszczęsna nóżka tak się przypadkowo ułożyła, że wyglądała jak palce złożone w znak Victorii. Za drugim razem zdjęcie wyszło już dobrze, niemalże bez żadnych podtekstów historyczno-politycznych. Robiliśmy je tuż przed północą w Sylwestra, bo tak nam to wietnamskie curry smakuje, że postanowiliśmy z nim rozpocząć rok 2016. Ostatnio zrobiliśmy je jeszcze raz i uznaliśmy, że chcemy się nim podzielić z Wami :)

Z naszego doświadczenia wynika, że najlepiej jest przyrządzać to danie w chińskim glinianym garnku. Potrawa wychodzi wtedy bardziej intensywna w smaku. Jeżeli nie macie takiego garnka, nie musicie się martwić, bo i tak curry wyjdzie bardzo smaczne, nawet gotowane w zwykłym garnku.