Słodki ziemniak uprawiany jest w ciepłych i tropikalnych rejonach świata. Bulwa jest podłużna i ma zwężone końce. Gładka skórka może być, w zależności od gatunku, czerwona, purpurowa, brązowa lub biała. Nie należy słodkiego ziemniaka mylić z jamem (ang. yam), który też jest bogatą w skrobię bulwą, ale większą o brązowej, grubszej i nierównej skórce. Miąższ słodkiego ziemniaka może mieć różny kolor (od białego, poprzez żółty i pomarańczowy do purpurowego), w zależności od koncentracji w nim barwnika.
Słodki ziemniak jest bogaty w skrobię, antyoksydanty (barwniki flawonoidowe), witaminy, minerały i błonnik. Choć jest wysokokaloryczny (bardziej niż zwykły ziemniak), za sprawą skrobi i złożonych węglowodanów, to uznawany jest i polecany jako zdrowa żywność, nawet diabetykom. To wszystko za sprawą dużej zawartości amylozy i amylopektyny, które wolniej podwyższają poziom cukru we krwi, niż cukry proste. Trzeba tylko pamiętać, by słodkiego ziemniaka nie spożywać nadmiernie, gdyż zawiera kwas szczawiowy, który może krystalizować w nerkach tworząc kamienie (to uwaga głównie dla osób z taką tendencją).
Niektórzy jedzą słodkie ziemniaki na surowo, ze skórką (podobnie jak chrupiemy marchewkę). Inni odradzają taki sposób, radząc, by choć chwilę podgotować je wcześniej na parze. Najczęściej jednak słodkie ziemniaki wykorzystuje się dodając je do zup, curry, gulaszy i ciast, smażąc na głębokim tłuszczu lub piekąc. My polecamy smaczny wietnamski deser, w którym słodkie ziemniaki karmelizuje się na patelni z masłem i cukrem.
Ciekawym, niekulinarnym zastosowaniem słodkich ziemniaków jest używanie ich w niektórych rejonach świata do barwienia ubrań. Naukowcy zaś pracują nad wykorzystaniem ich jako biopaliwo.
Skomentuj