Rzodkiew japońska najczęściej występuje pod nazwą daikon, która jest połączeniem fonetycznego zapisu dwóch japońskich słów: dai (duży) i Kon (korzeń). Oprócz najpowszechniej spotykanej, delikatnej w smaku, białej rzodkwi, zdarzają się też inne odmiany: żółte, czerwone, różowe, zielone czy czarne, czasami różniące się nieco swoją pikantnością. W Japonii daikon jest jednym najczęściej uprawianych warzyw.
Rzodkiew japońska jest warzywem niezwykle uniwersalnym w kuchni. Najczęściej podawana jest piklowana jako składnik sałatek, lub jako osobny dodatek. Bez problemu może być jedzona na surowo, gotowana, smażona, pieczona, grillowana itp. Ze względu na swoją chrupkość bardzo dobrze nadaje się do potraw szybko smażonych typu stir-fry. Sekretem japońskich kucharzy jest gotowanie rzodkwi w wodzie, która używana była do mycia ryżu. Utrzymuje to jej biały kolor i łagodzi jej smak.
Przy kupowaniu rzodkwi japońskiej wybierajmy te sztuki, które są twarde, nie mają wyraźnych pęknięć i ciemnych plamek. Rzodkiew dobrze przechowuje się w lodówce, najlepiej w szczelnym pojemniku lub torebce, żeby jak najlepiej zachować jej soczystość.
Rzodkiew japońska jest bardzo niskokaloryczna, zawiera sporo witaminy C i wspomaga trawienie.
Jednym z typów piklowanej rzodkwi japońskiej jest danmuji. Jest to stosowana w Japonii i Korei zabarwiona na żółto kwaskowata rzodkiew. W Korei jest głównym składnikiem gimbapa, czyli koreańskiej odpowiednika sushi – ryżu zawijanego w glony nori. Na naszym blogu znajdziecie przepis na gimbap.
Najczęściej spotykana wersja pikli z daikonem, piklowana rzodkiew z marchewką, jest orzeźwiającym dodatkiem do wielu potraw. Na naszym blogu takie pikle podaliśmy, m.in. z pysznymi wietnamskimi skrzydełkami w sosie rybnym. Rzodkiew japońska doskonale nadaje się też jako chrupiący dodatek do kanapek banh mi, czy też składnik sałatki podawanej z grillowanymi krewetkami.
Skomentuj