Już od dawna jesteśmy wielbicielami makreli. To tania i niezwykle zdrowa ryba o wyrazistym smaku. Dość często pojawia się w przepisach azjatyckich i gdy mieliśmy wybrać rybę do tych smażonych kotlecików, to wybór był dla nas oczywisty. Choć oczywiście makrela jest podstawowym składnikiem tego dania, to prawdziwą gwiazdą jest tutaj krachai, czyli dziki imbir. Ma on mocno ziemisty smak i nie należy go zastępować zwykłym imbirem lub galangalem, tak samo jak nie można zastępować samego galngala imbirem i odwrotnie. Wszystkie te korzenie mają swoje bardzo charakterystyczne smaki i zamienianie ich całkowicie zmieni potrawę. W tym wypadku dzikiego imbiru dodajemy do farszu rybnego całkiem sporo, zarówno utartego w paście curry, jak i posiekanego.

No właśnie… Do przygotowania tej potrawy trzeba przygotować pastę curry, choć nie jest to przecież danie curry. Wiem, że zawsze o tym piszemy, więc i tym razem nie możemy zawieść. Po pierwsze – pastę robimy sami od podstaw, ponieważ gotowe są dużo mniej smaczne, a poza tym nigdy nie będą takie, jakie potrzeba do danego dania, bo pasta paście nierówna. Po drugie – choć bardzo kusi, żeby sobie prace ułatwić i zmiksować wszystkie składniki w blenderze, to nie róbcie tego. Konsystencja pasty z blendera jest zupełnie inna i dużo gorsza, niż takiej porządnej z moździerza, w którą włoży się nieco trudu. No i co też nie bez znaczenia, pasta ucierana wytrzyma dłużej, jeśli chcemy zrobić ją z wyprzedzeniem.

Do pasty curry często trzeba dodawać skórkę z limonki kaffir. Jest ona dość trudno dostępna, więc najlepiej jest kupić suszoną skórkę z tej limonki i po namoczeniu dodać jej do przygotowywanej pasty. Nie można jej zastąpić skórką ze zwykłej limonki, ponieważ ma zupełnie inny smak. Lepiej już nie dawać żadnej skórki, jeśli nie możecie kupić takiej z limonki kaffir.

Gotowe kotleciki z makreli i dzikiego imbiru posypujemy usmażonymi na chrupko liśćmi tajskiej bazylii. Dodają one zarówno nieco chrupkości, jak i swojego charakterystycznego smaku. Dodajemy również długą papryczkę chili, która po usmażenia na głębokim tłuszczu nie tylko robi się chrupka, ale też ma mocno dymny smak i zapach. Nam kojarzy się on ze smakiem potraw z ogniska. Nie martwcie się – długie papryczki chili nie są szczególnie ostre. Jedząc potrawę, po prostu zagryzamy taką papryczką.

Kolejną gwiazdą tej potrawy jest makaron khanom jiin. Pisaliśmy o nim wielokrotnie i mamy już kilka dań z jego wykorzystaniem. Ba, mamy nawet przepis na domowej roboty makaron khanom jiin. Jest to lekko fermentowany makaron z mąki ryżowej, jedyny który jest rdzennie tajski, a nie zapożyczony z chińskiej kuchni.

Do maczania podajemy słodko – kwaśny sos chili własnej roboty. Jest znacznie smaczniejszy, niż jakikolwiek ze słoika, a nie jest szczególnie skomplikowany.